Τραγικές καταστάσεις...

Τις τελευταίες μέρες εχω γενικά αγανακτήσει με τη Σκωτία/Αγγλία/Ην.Βασίλειο κοκ. Οι λόγοι είναι διάφοροι αλλά κοινός παρονομαστής είναι το πόσο οπισθοδρομικά είναι τα πράγματα εδώ... και εξηγώ...
- Σκηνή 1η: Εχω πάει επίσκεψη στα Highlands στο εξοχικο του αφεντικού. Το μέρος είναι αρκετά απόμερο, μιλάμε για 10-12 σπίτια στη μέση του πουθενά, με συνολικό αριθμό κατοίκων γύρω στους 20-25 (peak season). Γίνομαι μάρτυρας μιας συζήτησης ανάμεσα σε 4-5 κατοίκους για το πόσο ενοχλητικά είναι τα ελάφια στη περιοχή γιατι μπαίνουν μέσα στις αυλές και καταστρέφουν τα πάντα (προς αναζήτηση τροφής). Αποτέλεσμα είναι ολες οι αυλές να μοιάζουν με το τοίχος του Βερολίνου απο τα αναρτυμένα συρματοπλέγματα. Το αφεντικό μου λέει οτι "δυστυχώς δεν μπορούμε να τα πυροβολίσουμε προς εκφοβισμό/παραδειγματισμό γιατί μόνο ενας εκ των κατοίκων εχει shooting-rights" (τυγχάνει να είναι απόγονος απο "τζάκι"). Λέω στο αφεντικό οτι αυτό μου θυμίζει κατι απο 1700 που μόνο ο βασιλιάς μπορούσε να κυνηγίσει στο δάσος. Μου λέει οτι ακριβώς έτσι είναι αλλα πολλοί νόμοι έχουν μείνει απο παλιά και η ολιγαρχία (που επιβιώνει ανετα στην Αγγλια) δεν θέλει να αλλάξει τίποτα. Πολιτισμός...

- Σκηνή 2η: Το Εδιμβούργο έχει πολλά οραία πάρκα τα οποία περιτρυγιρίζονται απο όμορφα σπίτια πλουσίων. Το εντυποσιακό είναι βέβαια οτι τα πάρκα αυτά δεν είναι δημόσια. Ειναι περικυκλομένα απο οραία κάγκελα και κλειδομένα με οραίες κλειδαριές. Μόνο οι πλούσιοι φίλοι μας που μένουν γύρω απο το πάρκο έχουν κλειδάκια. Ετσι, όταν αγοράζεις σπίτι γύρω απο το πάρκο, βλέπεις οτι η αγγελία λέει οτι το σπίτι συνοδεύεται με κλειδάκι για το πάρκο. Οι γείτονες απο το παραδιπλανό δρόμο, ή απο αλλες γειτονιές του Εδιμβούργου δεν εχουν πρόσβαση. Μπορούν μόνο να βλέπουν έξω απο τα κάγκελα. Πολιτισμός...
- Σκηνή 3η: Στην αντίπερα όχθη έχουμε τον λαό. Χορίς πάρκα και shooting-rights αρκούνται στο πιοτό. Πρωί-μεσημέρι-βράδυ... εχθές το βράδυ έφτασα στα όρια μου μέσα στο σινεμά... Ημουν έτοιμος να φύγω απο αυτή τη χώρα, αν είχε πτήση... Το να μιλάει κάποιος την ώρα του έργου είναι ενοχλητικό ήδη... Το να μπεκροπίνουν όλοι μέσα στο σινεμά απίστευτες ποσότητες μπύρας την ώρα της ταινίας, παραλυρόντας και γελώντας μεθυσμένοι, δεν είναι κάτι που αντέχεται εύκολα. Βέβαια είναι νομιμο αυτό αφου το ίδιο το σινεμά τους πουλάει αλκοολ. Βέβαια, το κάπνισμα απαγορεύεται... Προπάντων η υγεία...

Εν κατακλέιδι, πρόκειται περι μίας κοινωνίας όπου οι κατώτερες κοινωνικές τάξεις ζουν μέσα στη λήθη του αλκοολ, ενω συγχρόνως παρατηρούν με θαυμασμό και δέος τους Δουκες και τις Δουκισσες να γεύονται απίστευτο πλούτο και ελευθερίες. Σε οποιαδηποτε πιστεύω αλλη χώρα, θα είχε γίνει κάποιου είδους επανάσταση... Εδω, κάθε ανθρωπος φαίνεται να (απο)δέχεται τη μοίρα του... Η φτωχοί (απο)δέχονται την εκμετάλλευση και οι πλούσιοι (απο)δέχονται τα δικαιώματα που καταθέτουν στα πόδια τους οι φτωχοί... Not a bad deal, ειδικά αν είσαι πλούσιος...